„Niechaj wszyscy synowie Kościoła starają się jednomyślnie i jednozgodnie o to, by środki przekazu społecznego stosowane były skutecznie” (Dekret o środkach społecznego przekazywania myśli)
Kto nas odwiedza?
„Otwierają się obecnie nowe, dotychczas niewyobrażalne cele. (…) Jeśli są one mądrze wykorzystane, mogą pomóc w zaspokojeniu pragnienia sensu, prawdy i jedności, które pozostaje najgłębszym dążeniem człowieka.” (Orędzie Papieża Benedykta XVI na 45. Dzień Środków Społecznego Przekazu)
„Bądźcie pewni, że Kościół ze swej strony przykłada wielką wagę do waszego cennego dzieła; wy jesteście zdolni zebrać i wyrazić oczekiwania i wymagania naszego czasu, zaproponować niezbędne narzędzia do zrozumienia rzeczywistości. Wasza praca wymaga studium, wrażliwości, doświadczenia, jak w wielu innych profesjach, ale domaga się szczególnej troski w odniesieniu do prawdy, dobra i piękna. I to nas szczególnie zbliża, ponieważ Kościół istnieje po to, aby to właśnie zakomunikować “osobową” Prawdę, Dobro i Piękno. I to nas szczególnie zbliża, gdyż Kościół istnieje, aby przekazywać “osobową” Prawdę. Powinno być jasno widoczne, że wszyscy jesteśmy powołani, aby ukazywać nie siebie samych, ale tę egzystencjalną triadę, którą tworzą: prawda, dobro i piękno.” (Papież Franciszek do ludzi mediów, 16.03.2013)
Uroczystość błogosławieństwa ceremoniarzy odbyła się 9 marca o godzinie 12:00 w bazylice archikatedralnej św. Stanisława Kostki w Łodzi. Podczas niej nasz parafialny ministrant i lektor – Piotr Kałuszka – otrzymał tytuł mistrza ceremonii.
Ceremoniarz jest osobą, której zadanie polega na koordynacji przebiegu liturgii oraz, w razie potrzeby, przeprowadzaniu prób zespołu liturgicznego przed celebrą. Musi biegle znać przepisy liturgiczne, a także powinien cechować się umiejętnością dyskretnego interweniowania w nagłych i wyjątkowych przypadkach.
W czasie liturgii pozostaje w pobliżu celebransa jednocześnie dając odpowiednie znaki i polecenia (komendy) pozostałym usługującym. Funkcję tę może sprawować ministrant lub duchowny.
Kandydat na ceremoniarza powinien uczęszczać przynajmniej do szkoły średniej, mieć ukończony kurs lektorski oraz posiadać pozwolenie na udział w kursie, od księdza proboszcza swojej parafii. Dodatkowo osoba aspirująca na ten stopień musi się cieszyć dobrą opinią wśród całej wspólnoty parafialnej. Podczas kursu przyszli ceremoniarze uczą się podstawowych przepisów liturgicznych, budowy Mszału Rzymskiego, komend po łacinie (używanych podczas liturgii) oraz pogłębiają swoją wiedzę dotyczącą roku liturgicznego.
Ostatni wpis pp. Benedykta XVI na Twitterze (@Pontifex_pl) :
„Dziękuję za waszą miłość i wasze wsparcie. Obyście, stawiając Chrystusa w centrum waszego życia, mogli zawsze doświadczać radości!”
W czwartek 28 lutego o godz. 20:00 w naszym kościele (oraz w wielu łódzkich kościołach) została odprawiona Msza święta koncelebrowana, jako dziękczynienie naszej wspólnoty parafialnej za posługę Ojca świętego Benedykta XVI.
Ostatnia Audiencja Generalna pp. Benedykta XVI (27.02.2013) Retransmisja z Watykanu – całość Retransmisja z Watykanu – słowa do Polaków : „Witam serdecznie wszystkich Polaków. Ostatnia audiencja generalna jest okazją, by podziękować Bogu za nasze wspólne spotkania. Dziękuję za waszą obecność tu w Rzymie w minionych latach, za wspólną modlitwę, za wszelkie dowody bliskości, sympatii i pamięci. Dziękuję Bogu za pielgrzymkę do Polski na początku mojego pontyfikatu i serdeczne przyjęcie jakiego doznałem. Mając wielkiego orędownika przed Bogiem, błogosławionego Jana Pawła II, „trwajcie mocni w wierze!” (por. 1 Kor 16, 13). Proszę was nadal o modlitwę w mojej intencji i w intencjach Kościoła. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”.
Słowo Ojca Świętego Benedykta XVI skierowane do zebranych pielgrzymów w Castel Gandolfo (28.02.2013) Retransmisja
„Chciałbym, aby każdy odczuwał radość z tego, że jest chrześcijaninem i że jest kochany przez Boga, który oddał za nas swojego Syna.” (pp. Benedykt XVI, 27.02.2013)
Ekumenizm to działalność na rzecz pojednania chrześcijan. Ekumenizm to dialog różnych wyznań oraz próba wzajemnego zrozumienia. Ekumenizm to postawa pełna tolerancji i szacunku wobec bliźnich oraz ich tradycji religijnych.
Tegoroczne hasło: „Czego Bóg od nas oczekuje?” (por. Mi 6,6-8)
Program modlitw w regionie łódzkim znajduje się na plakacie (należy kliknąć, by powiększyć)
Zapraszamy na dekanalne spotkanie młodzieży w Roku Wiary!
O godz. 19:00 rozpoczniemy modlitwą w kościele, następnie przejdziemy do kaplicy bł. Jana Pawła II, gdzie młodzież naszej parafii będzie mogła się zmierzyć z innymi parafiami w… niech to pozostanie niespodzianką 😉
Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.
W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.
Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.
Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:
„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.
To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.
Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!”Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga. (Źródło)
Cykl kilkunastu filmów „Czym jest dla mnie patriotyzm?”: http://www.youtube.com/embed/videoseries?list=PLYxdyAQoU3WGdtclqRS4LBPbhb1SgZ5tM&hl=pl_PL
„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)
* * *
„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się. Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)
* * *
„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była! Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)
* * *
„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)
* * *
„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)
* * *
„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II: [1], [2]
„Pośród tych wielu dróg rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą. Jest drogą powszechną, pozostając za każdym razem drogą szczególną, jedyną i niepowtarzalną, tak jak niepowtarzalny jest każdy człowiek. Rodzina jest tą drogą, od której nie może on się odłączyć. Wszak normalnie każdy z nas w rodzinie przychodzi na świat, można więc powiedzieć, że rodzinie zawdzięcza sam fakt bycia człowiekiem. A jeśli w tym przyjściu na świat oraz we wchodzeniu w świat człowiekowi brakuje rodziny, to jest to zawsze wyłom i brak nad wyraz niepokojący i bolesny, który potem ciąży na całym życiu. Tak więc Kościół ogarnia swą macierzyńską troską wszystkich, którzy znajdują się w takich sytuacjach, ponieważ dobrze wie, że rodzina spełnia funkcję podstawową. Wie on ponadto, iż człowiek wychodzi z rodziny, aby z kolei w nowej rodzinie urzeczywistnić swe życiowe powołanie. Ale nawet kiedy wybiera życie w samotności — to i tutaj rodzina pozostaje wciąż jak gdyby jego egzystencjalnym horyzontem jako ta podstawowa wspólnota, na której opiera się całe życie społeczne człowieka w różnych wymiarach aż do najrozleglejszych. Czyż nie mówimy również o „rodzinie ludzkiej”, mając na myśli wszystkich na świecie żyjących ludzi?” (Jan Paweł II, List do rodzin, nr 2).
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaDowiedz się więcej o ciasteczkach
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II: