„Rozpoczyna się sierpień – w polskiej historii miesiąc szczególny. To dobry czas, by przypomnieć, że osoby niepełnoletnie zobowiązane są do całkowitej abstynencji, zaś wszystkich dorosłych obowiązuje umiar w spożywaniu napojów alkoholowych. W sierpniu prosimy o coś więcej, niż zachowanie trzeźwości. Prosimy o szczególny dar, jakim jest abstynencja! Ten apel wzbudza wiele kontrowersji. Dlatego ponownie przypominamy jego istotę (…)”
Apel Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych na sierpień – miesiąc abstynencji 2023https://www.youtube.com/embed/8imAI1ww7FM?rel=0
Kategoria: Inne
„Po co rośnie las? Po co szumi woda?…”
„Dzień skupienia” (ks. Jacek Poznański SJ)
„Pan Bóg na wakacjach” (Marek Blaza SJ)
1. Gdy szukasz Boga, popatrz na kwiaty,
Popatrz na góry i ciemny las.
Z każdej wędrówki wrócisz bogaty
I nową treścią wypełnisz swój czas,
Bo cały świat jest pełen śladów Boga
I każda rzecz zawiera Jego myśl.
Wspaniały szczyt, błotnista wiejska droga
To Jego znak, który zostawił ci.
2. Gdy szukasz Boga, popatrz na ludzi,
Spójrz jak taternik zdobywa szczyt.
Zobacz, jak matka w domu się trudzi,
Spójrz w oczy dziecka, a powiedzą ci,
Że każdy z nas stworzony jest przez Pana
I w każdym z nas zamieszkać pragnie Bóg,
By dobra wieść była przekazywana,
By miłość swą objawiać przez nas mógł.
„Jeśli chcesz znaleźć źródło. O wyprawie otwartych oczu słów kilka” (Grażyna Miąsik)
https://youtube.com/watch?v=QJ5mgI2z5Vg%3Frel%3D0%26nbsp%3Bhttp%3A
„Teraz jeszcze pragnę zwrócić się do młodzieży, która szczególnie umiłowała te strony
i tutaj szuka nie tylko fizycznego wytchnienia, ale także duchowego odpoczynku.
Odpocząć – napisał kiedyś Norwid – to znaczy począć na nowo.
Otóż duchowy odpoczynek człowieka – jak słusznie wyczuwają to tak liczne środowiska młodych
– musi prowadzić do odnalezienia i wypracowania w sobie owego 'nowego stworzenia’,
o którym mówi św. Paweł.
Droga do tego wiedzie poprzez słowo Boże odczytywane i celebrowane z wiarą i miłością,
poprzez uczestnictwo w sakramentach, a nade wszystko w Eucharystii.
Droga do tego wiedzie poprzez zrozumienie i realizację wspólnoty, czyli komunii z ludźmi,
która rodzi się z Komunii z Chrystusem, z Eucharystii.
Droga do tego wiedzie także poprzez zrozumienie i realizację ewangelicznej służby, czyli 'diakonii’.
Obyście, moi drodzy, nie ustawali w tym szlachetnym wysiłku, który pozwala wam stawać się świadkami Chrystusa. Świadek w języku biblijnym znaczy martyr.”
(Jan Paweł II, fragment homilii wygłoszonej 8 czerwca 1979 podczas Mszy Św. w Nowym Targu)
Patron naszej parafii, Adam Chmielowski brał udział w powstaniu. Podczas bitwy pod Mełchowem na kielecczyźnie (30.09.1863) został ciężko raniony. Następnego dnia amputowano mu lewą nogę.
Adam Chmielowski na zdjęciu wśród powstańców
„Walczyłem o niepodległość mojej Ojczyzny pod rozkazami i w oddziale pułkownika Chmieleńskiego. Dnia 1 października 1863 roku zostałem ciężko ranny pod Mełchowem, gdzie straciłem lewą nogę …”
(tak Adam Chmielowski w liście z 1 czerwca 1864 r. do Komitetu Francusko-Polskiego
opisuje swój udział w powstaniu)
Geneza i przebieg powstania w skrócie (artykuł z 2013 roku)
Abp Marek Jędraszewski w 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego (2013 r.)
Obraz Adama Chmielowskiego „Konny patrol powstańczy”
(Akwarela na papierze, 9×19; ok.1875-1877.)
Obraz Adama Chmielowskiego „Biwak powstańców w lesie”
(Olej na płótnie, 62×28; Monachium 1871-1874)
„Poszedł ufny w szeregi powstańcze
siedemnaście zaledwie mając lat,
wierzył mocno, że Polskę wyzwoli,
i uczyni piękniejszym, lepszym świat.
„Polska będzie” – śpiewało w nim serce,
a wtórował mełchowski cichy las,
będzie wolność i będzie Ojczyzna,
choćby Bóg w ofierze zabrał nas.
Czekał wiernie na rozkaz dowódcy,
choć grad strzałów powietrze zmieniał w dym,
chociaż ziemia kielecka zadrżała,
on na rozkaz na koniu czekał swym.
Głos dowódcy zaginął w oddali,
lecz doleciał granatu straszny huk,
żołnierz ranny na ziemię upada,
a dowództwo obejmie nad nim Bóg.”
(s. Mirosława Korpińska)
Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta
Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.
W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.
Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.
Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:
„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.
To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.
Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!” Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga.
Relacja
Zapowiedź
Zapraszamy na warsztaty instrumentalne i śpiewacze „BEZ NUT” poświęcone niesamowitej muzyce z regionu łęczyckiego, której przedstawicielem jest kapela im. Tadeusza Kubiaka w składzie:
Natalia Kamecka – skrzypce
Paweł Ladorucki – harmonia trzyrzędowa
Marek Bartczak – baraban ze stalką
Podczas 4-godzinnych warsztatów nauczymy się m.in.: oberka, kujona i może polki? Warsztaty przeznaczone są dla osób początkujących, jak i bardziej zaawansowanych.
W przypadku warsztatów z instrumentem wymagany jest własny instrument.
Wydarzenie uwzględnia osoby niemające wcześniej kontaktu z muzyką tradycyjną.
Na potańcówkę warto zabrać wygodne buty na płaskiej podeszwie!
Dla uczestników warsztatów będzie przeznaczony posiłek: ciepły posiłek, ciasto, napoje….
Warsztaty będą prowadzone w mniejszych grupach pod przewodnictwem Natalii Kameckiej, Pawła Ladoruckiego (instrumenty) oraz Joanny Gancarczyk (śpiew).
Wspólnie stworzymy piękne melodie łęczyckie.
Oprócz kapeli im. Tadeusza Kubiaka do tańca zagra kapela Bogdana z Rawy Mazowieckiej.
PLAN WYDARZENIA:
17 września 2022 r. SOBOTA
14:00 – 16:00 – I część warsztatów
16:00 – 17:00 – przerwa na posiłek
17:00 – 19:00 – druga część warsztatów
19:00 – POTAŃCÓWKA
ZAPISY:
Obowiązują zgłoszenia przez formularz internetowy
Strona wydarzenia na Facebooku
KAPELA IM. TADEUSZA KUBIAKA
Kapela autentyczna, powstała w 1994 r., działa w gminie Ozorków przy Gminnym Ośrodku Kultury w Leśmierzu. Jej założycielem oraz kierownikiem do końca 2017 r. był nieżyjący już mistrz skrzypiec Tadeusz Kubiak.
Najdłużej, bo od początku gra w niej harmonista, Paweł Ladorucki na harmonii trzyrzędowej. Od 2017 r. na skrzypcach gra w kapeli uczennica Tadeusza Kubiaka Natalia Kamecka, a po śmierci wieloletniego bębnisty Andrzeja Dobierzewskiego w 2020 r. miejsce zajął – grający jeszcze w pierwszym składzie – Marek Bartczak.
Kapela bierze udział w licznych przeglądach i festiwalach m.in.: Festiwalu Wszystkie Mazurki Świata w Warszawie, Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, Turnieju Muzyków Prawdziwych w Szczecinie, oraz wielu innych na terenie kraju.
W roku 2012, 2015 oraz 2021 została zdobywcą Baszty – głównej nagrody na festiwalu w Kazimierzu Dolnym oraz dwukrotnym zdobywcą I nagrody (2008, 2018). Kapela regularnie bierze udział w Spotkaniach Folklorystycznych Polski Centralnej „Od Kujawiaka do Oberka” w Sieradzu, w Bedlnie na Międzywojewódzkim Przeglądzie Kapel Lodowych i wielu innych spotkaniach muzycznych. To tylko wybrane wydarzenia i nagrody.
W 2020 r. wydała płytę z najlepszymi utworami do tańca i nie tylko.
Kapela gra nadal głównie repertuar mistrza, lecz także muzykę łęczycką tj. kujony, mazurki, oberki, polki. Stąd dziś jako Kapela im. Tadeusza Kubiaka kontynuuje tradycje regionu, jednocześnie nadając swojej muzyce charakterystyczny rys.
JOANNA GANCARCZYK
Śpiewaczka, artystka plastyk, muzykantka, uczennica wiejskich muzykantów i śpiewaczek, nauczycielka śpiewu tradycyjnego.
Od kilkunastu lat zbiera i wykonuje muzykę tradycyjną głównie Polski centralnej, ale również Polesia ukraińsko – białoruskiego.
Mieszka w regionie Łęczyckim, gdzie bada i dokumentuje lokalne tradycje muzyczne (głównie śpiew tradycyjny) oraz organizuje warsztaty w relacji mistrz – uczeń i działania aktywizujące społeczność lokalną, m.in. w ramach programów IMiT Akademia Kolberga, Łęczycka Szkoła Tradycji, Szkoła Mistrzów Tradycji. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w 2017 i 2021 r.).
Na co dzień występuje w zespołach: Z lasu (śpiew), Kożuch (śpiew, basy), Kust (śpiew).
Więcej informacji o kapeli:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063477101482
Dziękujemy Panu Pawłowi za przysłanie linku do filmu!
Przed kilkoma miesiącami w naszej parafii zawiązała się grupa wsparcia „Nieśmy pomoc”. Do tej wspólnoty należą wolontariusze, którzy regularnie odwiedzają potrzebujących z terenu parafii, pomagając w koniecznych pracach: sprzątaniu, robieniu zakupów. Z inicjatywy tej nowo powstałej wspólnoty wczoraj została zainstalowana lodówka społeczna, która stanęła przy bramie wjazdowej na teren parafii od strony kancelarii. To kolejna lodówka społeczna w naszym mieście. Jest otwarta dla wszystkich. Każdy może coś do niej przynieść i coś z niej zabrać. Chcemy pomyśleć szczególnie o tych, którym brakuje jedzenia, a często wstydzą się o nie poprosić. Zachęcamy, aby do lodówki przynosić produkty nieprzeterminowane, lub z krótką datą ważności np. to, czego sami nie zjemy. Lodówka społeczna jest kolejnym dziełem charytatywnym, które realizujemy w naszej parafii zgodnie z charyzmatem naszego patrona, św. Alberta.
Portal poświęcony uroczystości beatyfikacyjnej oraz nowym błogosławionym
Strona Instytutu Prymasowskiego – wiele informacji o Prymasie Wyszyńskim
ABC Społecznej Krucjaty Miłości
Prymas Polski Stefan Kardynała Wyszyński w 1967 roku w liście pasterskim na Wielki Post ogłosił program Społecznej Krucjaty Miłości. Jest to program odnowy życia codziennego, to zaproszenie do oddziaływania miłością w rodzinie, w domu, w pracy, wśród przyjaciół, na wakacjach, wszędzie. Tak, aby zacząć przemieniać świat od siebie, od najbliższego otoczenia.
- Szanuj każdego człowieka, bo Chrystus w nim żyje. Bądź wrażliwy na drugiego człowieka, twojego brata (siostrę).
- Myśl dobrze o wszystkich – nie myśl źle o nikim. Staraj się nawet w najgorszym znaleźć coś dobrego.
- Mów zawsze życzliwie o drugich – nie mów źle o bliźnich. Napraw krzywdę wyrządzoną słowem. Nie czyń rozdźwięku między ludźmi.
- Rozmawiaj z każdym językiem miłości. Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj. Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez. Uspokajaj i okazuj dobroć.
- Przebaczaj wszystko wszystkim. Nie chowaj w sercu urazy. Zawsze pierwszy wyciągnij rękę do zgody.
- Działaj zawsze na korzyść bliźniego. Czyń dobrze każdemu, jakbyś pragnął, aby tobie tak czyniono. Nie myśl o tym, co tobie jest kto winien, ale co Ty jesteś winien innym.
- Czynnie współczuj w cierpieniu. Chętnie spiesz z pociechą, radą, pomocą, sercem.
- Pracuj rzetelnie, bo z owoców twej pracy korzystają inni, jak Ty korzystasz z pracy drugich.
- Włącz się w społeczną pomoc bliźnim. Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego. Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie.
- Módl się za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół.