Skip to content

Tag: patriotyzm

Narodowe Święto Niepodległości (11.11.2024)

„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”

św. Brat Albert Chmielowski

Msze Święte o godz. 7.00, 9.00 w intencji Ojczyzny, 17.00 i 18.00

Zebrane nagrania z kilku lat z naszej parafii – z mszy w intencji ojczyzny oraz patriotycznych śpiewanek organizowanych z okazji Narodowego Święta Niepodległości

Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).

Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną ( „Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168). 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu. Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.

Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.

Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane. Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.


Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta

Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.

W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.

Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.

Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do  wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:

„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.

To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.

Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!” Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga.
(Źródło)


Ciekawe materiały

 Patriotyzm w nauczaniu św. Jana Pawła II

 „Rozmowy z Janem Pawłem II. Patriotyzm” (Stacja7)

 Zbiór artykułów o patriotyzmie (Stacja7)

 „Pedagogika patriotyzmu” (ks. Piotr Studnicki)

 „Czy chrześcijanin może być patriotą?” (brat Tarsycjusz)


„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)

* * *

„Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.” (C.K.Norwid)

* * *

„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się.
Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)

* * *

„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była!
Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)

* * *

„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków
i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)

* * *

„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)

* * *

„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski (3 maja)

W tym dniu obowiązuje niedzielny rozkład nabożeństw.

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski nawiązuje do obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r. i ślubów króla Jana Kazimierza, w których powierzył on Polskę opiece Matki Bożej. Święto odnosi się również do Konstytucji 3 Maja, która realizowała część lwowskich ślubów Jana Kazimierza. Zostało ustanowione na prośbę polskich biskupów po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie wezwanie „Królowo Polski” w litanii loretańskiej zatwierdził w 1920 r. papież Benedykt XV. Święto Maryi Królowej Polski na dzień 3 maja do kalendarza wprowadził papież Pius XI w 1923 r. Po reformie liturgicznej w 1969 r. zostało podniesione do rangi uroczystości.

 Maryja – Królowa Polski

 Różne transmisje z Częstochowy (kanał Jasnej Góry na YouTube)
 Tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu

 
Śluby króla Jana Kazimierza, złożone dnia 1 kwietnia 1656 roku
Ciebie dziś za Patronkę i Królową obieram Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico.
Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak samego siebie, jak i moje Królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie, pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie, smoleńskie, czernichowskie oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła pokornie przyzywam. A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam wraz z narodem moim nowym a żarliwym pragnieniem poświęcenia się Twej służbie, przyrzekam przeto, tak moim, jak senatorów i ludów moich imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, że po wszystkich ziemiach Królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie rozszerzać będę. Obiecuję wreszcie i ślubuję, że kiedy za przepotężnym pośrednictwem Twoim i Syna Twego wielkim zmiłowaniem, nad wrogami, a szczególnie nad Szwedem odniosę zwycięstwo, będę się starał u Stolicy Apostolskiej, aby na podziękowanie Tobie i Twemu Synowi dzień ten corocznie uroczyście, i to po wieczne czasy, był święcony oraz dołożę trudu wraz z biskupami Królestwa, aby to, co przyrzekam, przez ludy moje wypełnione zostało. Skoro zaś z wielką serca mego żałością wyraźnie widzę, że za jęki i ucisk kmieci spadły w tym siedmioleciu na Królestwo moje z rąk Syna Twojego, sprawiedliwego Sędziego, plagi: powietrza, wojny i innych nieszczęść, przyrzekam ponadto i ślubuję, że po nastaniu pokoju wraz ze wszystkimi stanami wszelkich będę używał środków, aby lud Królestwa mego od niesprawiedliwych ciężarów i ucisków wyzwolić.
Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i stany Królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u Syna Twego łaskę wypełnienia ich uzyskał.

CYPRIAN NORWID

Maryjo, Pani Aniołów ! – u Ciebie
O Twej korony prosim zmartwychwstanie – –
*
A niech się wola Syna Twego stanie
Na z i e m i  –  n a s z e j ,  tak, jako jest w Niebie.
*
I niechaj wielkie będzie zmiłowanie
Od  g ó r y  –  j a s n e j  ku  b i e g u n o m  –  n o c y :
*
Bo zapatrujem się na krzyżowanie
I Eloj-lamma! … – wołamy – pomocy! …
*
…………………………………………………
*
Maryjo, Pani Aniołów, u Ciebie
O Twej korony prosim zmartwychwstanie – –
*
A niech się wola Syna Twego stanie
Na ziemi-naszej, tak, jako jest w Niebie …
Amen.


Konstytucja 3 Maja

Konstytucja 3 Maja została uchwalona przez Sejm Czteroletni w 1791 roku. Została skonstruowana w celu naprawy stosunków wewnętrznych w Rzeczpospolitej po I rozbiorze, ustalając podstawy ustroju nowożytnego w Polsce.

Pierwszy etap konstytucji zawierał Prawo o sejmikach z 24 III 1791 oraz Prawo o miastach z 18 IV 1791 roku. Konstytucja podtrzymywała ustrój stanowy zmniejszając wpływ magnaterii na elekcję, Senat oraz zarząd kraju, wykluczając z sejmików szlachtę nieposesjonatów. W prawie wyborczym feudalny cenzus urodzenia szlacheckiego zastąpiono burżuazyjnym cenzusem posiadania. Mieszczanie zyskali prawo nabywania dóbr i uzyskiwania nobilitacji.

Konstytucja pozbawiła szlachtę prawa najwyższej zwierzchności wobec poddanych, którzy zostali przyjęci „pod opiekę prawa i rządu krajowego”.

Zniesiono odrębność pomiędzy Koroną i Litwą, został wprowadzony jednolity rząd, skarb oraz wojsko. Katolicyzm uznano religią panującą przy całkowitej tolerancji innych wyznań uznanych przez państwo. Wprowadzono trójpodział władzy – władzę ustawodawczą miał sprawować dwuizbowy Sejm.

Rola Senatu została zmniejszona – instrukcje poselskie, liberum veto oraz konfederacje zniesiono, a decyzje miały zapadać większością głosów. Kadencja Sejmu trwała 2 lata, posiedzenia zwoływane tylko w razie potrzeby. Co 25 lat miano zwoływać Sejm w celu poprawienia Konstytucji. Władzę wykonawczą pełnił Król oraz Rada (Straż Praw) składająca się z prymasa, policji, pieczęci (spraw wewnętrznych, interesów zagranicznych, wojny i skarbu, mianowanych przez króla). Król był przewodniczącym Straży, miał prawo nominacji biskupów, senatorów, ministrów, urzędników i oficerów, w razie wojny sprawował naczelne dowództwo nad wojskiem.

Wolna elekcja została zniesiona, tron miał być dziedziczny, jedynie w przypadku wymarcia rodziny królewskiej szlachta miała wybierać nową dynastię. Chciano stworzyć stale urzędujące sądy ziemskie i miejskie oraz nadzorujący Trybunał Koronny i sąd asesorski.

Próba przeprowadzenia reform jednak się nie udała z powodu Targowicy oraz wkroczenia wojsk rosyjskich do Rzeczpospolitej. Konstytucja 3 Maja była wielkim osiągnięciem narodu chcącego zachować niezależność państwową, zabezpieczała możliwość rozwoju gospodarczego i politycznego kraju.

 „Prośmy o ludzi myślących o narodowej sprawie”
 „Konstytucja 3 Maja źródłem siły i mądrości”
 „Apel o odpowiedzialność za Polskę”
 „Ojczyzna i patriotyzm” (Dariusz Kowalczyk SJ)
 „Witaj majowa jutrzenko…”
 Tydzień Patriotyczny o majowym świętowaniu

 Tekst Konstytucji 3 Maja

Warto zajrzeć przy okazji świąt patriotycznych:

 Tekst Konstytucji RP z 1997 roku (obowiązująca Konstytucja)
 Poradnik „Biało-Czerwona” czyli jak czcić barwy narodowe
 Chrześcijański kształt patrioty

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” 1 marca

„Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć, niż lękać.”
(Witold Pilecki)

„Kochajcie ojczystą ziemię. Kochajcie swoją świętą wiarę i tradycję własnego Narodu. Wyrośnijcie na ludzi honoru, zawsze wierni uznanym przez siebie najwyższym wartościom, którym trzeba służyć całym swoim życiem.”
(Witold Pilecki)

„W hołdzie „Żołnierzom Wyklętym” – bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienie dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu.”
(Dz.U. 2011 nr 32 poz. 160)

Więcej o Niezłomnych:

Rocznica wybuchu Powstania Styczniowego (22/23.01.1863)

Patron naszej parafii, Adam Chmielowski brał udział w powstaniu.

Podczas bitwy pod Mełchowem na kielecczyźnie (30.09.1863) został ciężko raniony. Następnego dnia amputowano mu lewą nogę.

Adam Chmielowski na zdjęciu wśród powstańców

„Walczyłem o niepodległość mojej Ojczyzny pod rozkazami i w oddziale pułkownika Chmieleńskiego. Dnia 1 października 1863 roku zostałem ciężko ranny pod Mełchowem, gdzie straciłem lewą nogę…”

(tak Adam Chmielowski w liście z 1 czerwca 1864 r.
do Komitetu Francusko-Polskiego opisuje swój udział w powstaniu)

Strona poświęcona upamiętnieniu bitwy pod Mełchowem, gdzie obecnie znajduje się m.in. tablica pamiątkowa i kaplica poświęcona św. Albertowi.

Geneza i przebieg powstania w skrócie (artykuł z 2013 roku)

Abp Marek Jędraszewski w 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego (2013 r.)

Kard. Grzegorz Ryś w 161. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego (2024 r.) o powstańcach styczniowych – m.in. o św. Albercie Chmielowskim

Obraz Adama Chmielowskiego „Konny patrol powstańczy”
(Akwarela na papierze, 9×19; ok.1875-1877.)

Obraz Adama Chmielowskiego „Biwak powstańców w lesie”
(Olej na płótnie, 62×28; Monachium 1871-1874)

„Poszedł ufny w szeregi powstańcze
siedemnaście zaledwie mając lat,
wierzył mocno, że Polskę wyzwoli,
i uczyni piękniejszym, lepszym świat.
„Polska będzie” – śpiewało w nim serce,
a wtórował mełchowski cichy las,
będzie wolność i będzie Ojczyzna,
choćby Bóg w ofierze zabrał nas.
Czekał wiernie na rozkaz dowódcy,
choć grad strzałów powietrze zmieniał w dym,
chociaż ziemia kielecka zadrżała,
on na rozkaz na koniu czekał swym.
Głos dowódcy zaginął w oddali,
lecz doleciał granatu straszny huk,
żołnierz ranny na ziemię upada,
a dowództwo obejmie nad nim Bóg.”
(s. Mirosława Korpińska)

Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada 2023

Tego dnia msze święte o 7.00, 9.00 (w intencji Ojczyzny), 17.00 i 18.00.

W sobotę 18 listopada po mszy świętej o godz. 18.00 zapraszamy na koncert piosenek żołnierskich wykonany na akordeonie przez naszego organistę Pana Dawida Brańskiego.

Nagrania z mszy w intencji ojczyzny w naszej parafii w Narodowe Święto Niepodległości
Nagranie z parafialnych śpiewanek patriotycznych z 2022 r.

Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).

Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną ( „Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168). 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu. Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.

Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.

Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane. Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.


Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta

Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.

W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.

Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.

Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do  wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:

„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.

To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.

Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!” Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga.
(Źródło)


Ciekawe materiały

 Patriotyzm w nauczaniu św. Jana Pawła II

 „Rozmowy z Janem Pawłem II. Patriotyzm” (Stacja7)

 Zbiór artykułów o patriotyzmie (Stacja7)

 „Pedagogika patriotyzmu” (ks. Piotr Studnicki)

 „Czy chrześcijanin może być patriotą?” (brat Tarsycjusz)


„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)

* * *

„Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.” (C.K.Norwid)

* * *

„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się.
Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)

* * *

„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była!
Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)

* * *

„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków
i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)

* * *

„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)

* * *

„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)

Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada 2022


Narodowe Święto Niepodległości
11 listopada

Tego dnia msze święte o 7.00, 7.30, 9.00 (w intencji Ojczyzny), 17.00 i 18.00.
Po Mszy Świętej o godz. 9.00, sprawowanej w intencji naszej Ojczyzny, zapraszamy na wspólny śpiew pieśni patriotycznych pod przewodnictwem naszego organisty, Pana Dawida Brańskiego, przy akompaniamencie akordeonu.

 Nagrania z mszy w intencji ojczyzny w naszej parafii w Narodowe Święto Niepodległości

Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).

Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną ( „Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168). 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu. Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.

Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.

Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane. Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.


Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta

Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.

W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.

Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.

Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do  wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:

„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.

To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.

Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!”Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga.
(Źródło)


„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)

„Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.” (C.K.Norwid)

* * *

„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się.
Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)

* * *

„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była!
Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)

* * *

„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków
i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)

* * *

„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)

* * *

„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)

 Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II

 „Rozmowy z Janem Pawłem II. Patriotyzm” (Stacja7)

 Zbiór artykułów o patriotyzmie (Stacja7)

 „Pedagogika patriotyzmu” (ks. Piotr Studnicki)

 „Czy chrześcijanin może być patriotą?” (brat Tarsycjusz)

Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada 2021

Tego dnia msze święte o 7.00, 7.30, 9.00 (w intencji Ojczyzny), 17.30 i 18.00.
Adoracja Najświętszego Sakramentu od godz. 15.00 z możliwością spowiedzi.

Nagrania z mszy w intencji ojczyzny w naszej parafii w Narodowe Święto Niepodległości

Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).

Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną („Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168).
11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy
wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu.
Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.

Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.

Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane.
Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.


Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta

Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli.
Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech
zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej,
dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.

W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student
Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi
walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas
tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę.
Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych
warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako
pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo
nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych.
Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.

Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów
powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.

Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do
wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności
narodowej. Pisze znamienne słowa:

„Tylko u stopni ołtarza można silnie
związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata
i egoizm”.

To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne
społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie
służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im
ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką
i przywracać ich społeczeństwu.

Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed
swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska
będzie! Polska będzie!” Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu
pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez
kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie
chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga.
(Źródło)


„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek”
(C.K.Norwid)

„Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.”
(C.K.Norwid)

* * *

„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się.

Trzeba
wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)

* * *

„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była!

Aby w Polsce –
po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)

* * *

„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków
i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)

* * *

„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?”
(Jan Paweł II)

* * *

„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)

Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II

Strona internetowa Tygodnia Patriotycznego – harmonogram wydarzeń i relacje

„Rozmowy z Janem Pawłem II. Patriotyzm” (Stacja7)

Zbiór artykułów o patriotyzmie (Stacja7)

„Pedagogika patriotyzmu” (ks. Piotr Studnicki)

„Czy chrześcijanin może być patriotą?” (brat Tarsycjusz)

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” 1 marca

„W hołdzie „Żołnierzom Wyklętym” – bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienie dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu.”
(Dz.U. 2011 nr 32 poz. 160)

 Więcej o Niezłomnych

https://youtube.com/watch?v=NAN3FE_lefA%3Frel%3D0

„Kochajcie ojczystą ziemię. Kochajcie swoją świętą wiarę i tradycję własnego Narodu. Wyrośnijcie na ludzi honoru, zawsze wierni uznanym przez siebie najwyższym wartościom, którym trzeba służyć całym swoim życiem.”
(Witold Pilecki)

„Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć, niż lękać.”
(Witold Pilecki)

Rocznica wybuchu Powstania Styczniowego (22/23.01.1863)

Patron naszej parafii, Adam Chmielowski brał udział w powstaniu. Podczas bitwy pod Mełchowem na kielecczyźnie (30.09.1863) został ciężko raniony. Następnego dnia amputowano mu lewą nogę.

Adam Chmielowski na zdjęciu wśród powstańców:
Adam Chmielowski wśród powstańców

„Walczyłem o niepodległość mojej Ojczyzny pod rozkazami i w oddziale pułkownika Chmieleńskiego. Dnia 1 października 1863 roku zostałem ciężko ranny pod Mełchowem,
gdzie straciłem lewą nogę …”
(tak Adam Chmielowski w liście z 1 czerwca 1864 r. do Komitetu Francusko-Polskiego
opisuje swój udział w powstaniu)

 Geneza i przebieg powstania w skrócie (artykuł z 2013 roku).

Obraz Adama Chmielowskiego „Konny patrol powstańczy”
(Akwarela na papierze, 9×19; ok.1875-1877.):
Adam Chmielowski 'Konny patrol powstańczy'
Obraz Adama Chmielowskiego „Biwak powstańców w lesie”
(Olej na płótnie, 62×28; Monachium 1871-1874):
„Poszedł ufny w szeregi powstańcze
siedemnaście zaledwie mając lat,
wierzył mocno, że Polskę wyzwoli,
i uczyni piękniejszym, lepszym świat.
„Polska będzie” – śpiewało w nim serce,
a wtórował mełchowski cichy las,
będzie wolność i będzie Ojczyzna,
choćby Bóg w ofierze zabrał nas.
Czekał wiernie na rozkaz dowódcy,
choć grad strzałów powietrze zmieniał w dym,
chociaż ziemia kielecka zadrżała,
on na rozkaz na koniu czekał swym.
Głos dowódcy zaginął w oddali,
lecz doleciał granatu straszny huk,
żołnierz ranny na ziemię upada,
a dowództwo obejmie nad nim Bóg.”
(s. Mirosława Korpińska)
Adam Chmielowski 'Biwak Powstańców w lesie'

Abp Marek Jędraszewski w 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego (2013 r.) http://www.youtube.com/embed/WPAP8evd3TY?rel=0

Parafia pw. św. Alberta Chmielowskiego