Stan wojenny w Polsce 1981–1983 – stan nadzwyczajny wprowadzony 13 grudnia 1981 roku na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, niezgodnie z Konstytucją PRL. Został zawieszony 31 grudnia 1982 roku, a zniesiono go 22 lipca 1983 roku. W trakcie jego trwania z rąk milicji oraz SB zginęło kilkadziesiąt osób. Stan wojenny wprowadzono na mocy podjętej niejednogłośnie uchwały Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 roku, na polecenie Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego – pozakonstytucyjnego tymczasowego organu władzy, faktycznie nadrzędnego wobec konstytucyjnych władz państwowych. Został poparty przez Sejm PRL uchwałą z dnia 25 stycznia 1982 roku.
W naszym kościele 13 grudnia 2018 r., po mszy o godz. 18:00 odprawione zostanie nabożeństwo różańcowe w intenji ofiar stanu wojennego oraz w intencji ojczyzny.
IPN apeluje do wszystkich o udział w kampanii społecznej Ofiarom stanu wojennego. Zapal Światło Wolności w 36. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego przez władze PRL. Chcemy, by 13 grudnia, o godz. 19:30, w oknach w całej Polsce zapłonęły świece. Będzie to nawiązanie do gestu dwóch wybitnych mężów stanu – papieża Jana Pawła II i prezydenta USA Ronalda Reagana – którzy w grudniu 1981 roku w ten sposób przypominali o Polsce i Polakach.
Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).
Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną ( „Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168). 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu. Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.
Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.
Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane. Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.
Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta
Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.
W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.
Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.
Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:
„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.
To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.
Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!”Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga. (Źródło)
Tydzień Patriotyczny to szereg wydarzeń organizowanych z okazji Święta Niepodległości: gry miejskie, planszowe, koncerty, turnieje, biegi, spacery, czytanki, śpiewanki, ognisko – to coroczne atrakcje przygotowane przez harcerzy i innych współorganizatorów. Patronat nad IX edycją objął m.in. abp Grzegorz Ryś.
11 listopada to jedna z ważniejszych dat w kalendarzu każdego Polaka. Kilka lat temu grupa młodych osób, harcerzy z ZHR postanowiła wykorzystać ten potencjał i zaproponować łodzianom wspólne, radosne świętowanie, w którym odnajdą się zarówno młodsi, jak i starsi, całe rodziny i kręgi przyjaciół.
Głównym celem Tygodnia Patriotycznego jest zainspirowanie do patriotyzmu zarówno wobec wielkiej ojczyzny – kraju, jak i małych ojczyzn – miasta, osiedla, sąsiedztwa.
Przygotowane wydarzenia motywują do aktywności uczestników: np. podczas gry miejskiej młodzież (co roku kilkaset osób!) ma szansę zwiedzenia fragmentu miasta i zrealizowania niecodziennych zadań; na śpiewankach rozdawane są pamiątkowe śpiewniki ułatwiające włączenie się w wykonywanie utworów; podczas gier planszowych dzieci mogą odkryć, że historia może być ciekawa i inspirująca.
„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)
* * *
„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się. Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)
* * *
„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była! Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)
* * *
„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)
* * *
„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)
* * *
„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II: [1], [2]
Apel na sierpień: 100 dni abstynencji na stulecie niepodległości
„Co roku prosimy o przeżycie sierpnia bez alkoholu. Jednak w tym jubileuszowym roku chcemy zaprosić Polaków do ambitniejszego działania, do ambitniejszej drogi. Czas od soboty 4 sierpnia do niedzieli 11 listopada 2018 roku to 100 dni. W tym roku odważnie prosimy: niech będzie to 100 dni abstynencji” – czytamy w Apelu Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.
Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski nawiązuje do obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r. i ślubów króla Jana Kazimierza, w których powierzył on Polskę opiece Matki Bożej. Święto odnosi się również do Konstytucji 3 Maja, która realizowała część lwowskich ślubów Jana Kazimierza. Zostało ustanowione na prośbę polskich biskupów po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie zatwierdził je w 1920 r. papież Benedykt XV. Obchodzone jest od 1923 r. Po reformie liturgicznej w 1969 r. zostało podniesione do rangi uroczystości.
Śluby króla Jana Kazimierza, złożone dnia 1 kwietnia 1656 roku Ciebie dziś za Patronkę i Królową obieram Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico. Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak samego siebie, jak i moje Królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie, pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie, smoleńskie, czernichowskie oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła pokornie przyzywam. A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam wraz z narodem moim nowym a żarliwym pragnieniem poświęcenia się Twej służbie, przyrzekam przeto, tak moim, jak senatorów i ludów moich imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, że po wszystkich ziemiach Królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie rozszerzać będę. Obiecuję wreszcie i ślubuję, że kiedy za przepotężnym pośrednictwem Twoim i Syna Twego wielkim zmiłowaniem, nad wrogami, a szczególnie nad Szwedem odniosę zwycięstwo, będę się starał u Stolicy Apostolskiej, aby na podziękowanie Tobie i Twemu Synowi dzień ten corocznie uroczyście, i to po wieczne czasy, był święcony oraz dołożę trudu wraz z biskupami Królestwa, aby to, co przyrzekam, przez ludy moje wypełnione zostało. Skoro zaś z wielką serca mego żałością wyraźnie widzę, że za jęki i ucisk kmieci spadły w tym siedmioleciu na Królestwo moje z rąk Syna Twojego, sprawiedliwego Sędziego, plagi: powietrza, wojny i innych nieszczęść, przyrzekam ponadto i ślubuję, że po nastaniu pokoju wraz ze wszystkimi stanami wszelkich będę używał środków, aby lud Królestwa mego od niesprawiedliwych ciężarów i ucisków wyzwolić. Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i stany Królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u Syna Twego łaskę wypełnienia ich uzyskał.
CYPRIAN NORWID
Maryjo, Pani Aniołów ! – u Ciebie O Twej korony prosim zmartwychwstanie – – * A niech się wola Syna Twego stanie Na z i e m i – n a s z e j , tak, jako jest w Niebie. * I niechaj wielkie będzie zmiłowanie Od g ó r y – j a s n e j ku b i e g u n o m – n o c y : * Bo zapatrujem się na krzyżowanie I Eloj-lamma! … – wołamy – pomocy! … * ………………………………………………… * Maryjo, Pani Aniołów, u Ciebie O Twej korony prosim zmartwychwstanie – – * A niech się wola Syna Twego stanie Na ziemi-naszej, tak, jako jest w Niebie … Amen.
Konstytucja 3 Maja
Konstytucja 3 Maja została uchwalona przez Sejm Czteroletni w 1791 roku. Została skonstruowana w celu naprawy stosunków wewnętrznych w Rzeczpospolitej po I rozbiorze, ustalając podstawy ustroju nowożytnego w Polsce.
Pierwszy etap konstytucji zawierał Prawo o sejmikach z 24 III 1791 oraz Prawo o miastach z 18 IV 1791 roku. Konstytucja podtrzymywała ustrój stanowy zmniejszając wpływ magnaterii na elekcję, Senat oraz zarząd kraju, wykluczając z sejmików szlachtę nieposesjonatów. W prawie wyborczym feudalny cenzus urodzenia szlacheckiego zastąpiono burżuazyjnym cenzusem posiadania. Mieszczanie zyskali prawo nabywania dóbr i uzyskiwania nobilitacji.
Konstytucja pozbawiła szlachtę prawa najwyższej zwierzchności wobec poddanych, którzy zostali przyjęci „pod opiekę prawa i rządu krajowego”.
Zniesiono odrębność pomiędzy Koroną i Litwą, został wprowadzony jednolity rząd, skarb oraz wojsko. Katolicyzm uznano religią panującą przy całkowitej tolerancji innych wyznań uznanych przez państwo. Wprowadzono trójpodział władzy – władzę ustawodawczą miał sprawować dwuizbowy Sejm.
Rola Senatu została zmniejszona – instrukcje poselskie, liberum veto oraz konfederacje zniesiono, a decyzje miały zapadać większością głosów. Kadencja Sejmu trwała 2 lata, posiedzenia zwoływane tylko w razie potrzeby. Co 25 lat miano zwoływać Sejm w celu poprawienia Konstytucji. Władzę wykonawczą pełnił Król oraz Rada (Straż Praw) składająca się z prymasa, policji, pieczęci (spraw wewnętrznych, interesów zagranicznych, wojny i skarbu, mianowanych przez króla). Król był przewodniczącym Straży, miał prawo nominacji biskupów, senatorów, ministrów, urzędników i oficerów, w razie wojny sprawował naczelne dowództwo nad wojskiem.
Wolna elekcja została zniesiona, tron miał być dziedziczny, jedynie w przypadku wymarcia rodziny królewskiej szlachta miała wybierać nową dynastię. Chciano stworzyć stale urzędujące sądy ziemskie i miejskie oraz nadzorujący Trybunał Koronny i sąd asesorski.
Próba przeprowadzenia reform jednak się nie udała z powodu Targowicy oraz wkroczenia wojsk rosyjskich do Rzeczpospolitej. Konstytucja 3 Maja była wielkim osiągnięciem narodu chcącego zachować niezależność państwową, zabezpieczała możliwość rozwoju gospodarczego i politycznego kraju.
Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).
Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną ( „Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168). 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy
wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu.
Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.
Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.
Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane.
Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.
Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli.
Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech
zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej,
dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.
W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student
Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi
walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas
tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę.
Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych
warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako
pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo
nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych.
Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.
Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów
powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.
Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do
wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności
narodowej. Pisze znamienne słowa:
"Tylko u stopni ołtarza można silnie
związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata
i egoizm".
To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne
społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie
służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im
ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką
i przywracać ich społeczeństwu.
Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed
swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: "Polska
będzie! Polska będzie!"Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu
pośmiertnie "Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski", a Kościół, poprzez
kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie
chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga. (Źródło)
Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej zaprasza do udziału
w Tygodniu Patriotycznym,
czyli wydarzeniach, których wspólnym mianownikiem jest patriotyzm
i obchody Święta Odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Głównym celem Tygodnia Patriotycznego jest zainspirowanie do patriotyzmu zarówno wobec wielkiej ojczyzny – kraju, jak i małych ojczyzn – miasta, osiedla, sąsiedztwa.
Tegoroczną edycję swym patronatem objął m.in. abp Marek Jędraszewski.
Warto wspomnieć, iż w tym roku z okazji 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego (którego święty Albert również był uczestnikiem), część wydarzeń będzie dotyczyła właśnie tego powstania.
Film ze spaceru po Starym Cmentarzu (groby powstańców styczniowych).
Film nakręcił i zmontował nasz Parafianin – p. Ryszard Juszczak.
Zapraszamy serdecznie do wspólnego świętowania! Wyjdź i świętuj z nami!
Cykl kilkunastu filmów „Czym jest dla mnie patriotyzm?”:
"Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek" (C.K.Norwid)
* * *
"Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się.
Trzeba
wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej." (kard. Wyszyński)
* * *
"Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była!
Aby w Polsce –
po polsku się myślało!" (kard. Wyszyński)
* * *
„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków
i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)
* * *
„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)
* * *
„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II: [1], [2]
Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.
W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.
Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.
Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:
„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.
To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.
Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!”Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga. (Źródło)
Cykl kilkunastu filmów „Czym jest dla mnie patriotyzm?”: http://www.youtube.com/embed/videoseries?list=PLYxdyAQoU3WGdtclqRS4LBPbhb1SgZ5tM&hl=pl_PL
„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)
* * *
„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się. Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)
* * *
„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była! Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)
* * *
„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)
* * *
„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)
* * *
„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II: [1], [2]
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaDowiedz się więcej o ciasteczkach
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II:
Patriotyzm w nauczaniu bł. Jana Pawła II: