„Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem.” (Lb 6, 24-26)
31 grudnia za publiczne odśpiewanie hymnu „Ciebie Boga wysławiamy” w celu okazania wdzięczności za łaski minionego roku możemy uzyskać odpust zupełny.
31.12. msza święta i nabożeństwo dziękczynno-błagalne o godz. 17:00.
Natomiast 1 stycznia możemy uzyskać odpust zupełny za publiczne odśpiewanie hymnu „Przyjdź Duchu Święty”.
Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. Według prawa żydowskiego każdy chłopiec miał być tego dnia obrzezany. W oktawę Bożego Narodzenia, dziękując Bogu za przyjście na świat Chrystusa, Kościół obchodzi uroczystość ku czci Matki Bożej, przez którą spełniły się obietnice dane całej ludzkości, związane z tajemnicą Odkupienia. Tego dnia z wszystkich przymiotów Maryi czcimy szczególnie Jej Macierzyństwo. Dziękujemy Jej także za to, że swą macierzyńską opieką otacza cały Lud Boży.
Tego dnia uczestnictwo w Eucharystii jest obowiązkowe. Msze święte odprawiane są według porządku niedzielnego.
O godz. 17.00 zgromadzimy się przy kapliczce Matki Bożej, przy wiadukcie na ul. Rokicińskiej. We wspólnej modlitwie i śpiewie kolęd oddamy naszą parafię i cały rozpoczynający się Nowy 2025 Rok Matczynemu wstawiennictwu Niepokalanej.
Od 1968 r. Kościół katolicki wita kolejny rok Światowym Dniem Pokoju. Papież ogłasza wówczas specjalne orędzie. Pomysłodawcą Dnia był w 1967 r. Paweł VI.
Na przełomie roku młodzież gromadzi się w różnych państwach europejskich podczas modlitw Taizé – „Pielgrzymki zaufania przez ziemię”. Im także nieustannie towarzyszy modlitwa o pokój. Więcej informacji na temat spotkań, transmisje itd. https://www.taize.fr/pl
„Niech Was Święte Dzieciątko uwesela i Wam zawsze błogosławi” (św. Albert)
Niech Dziecię Boże nas wszystkich błogosławi, dopomaga i do siebie przyjmie na całą wieczność.” (św. Brat Albert)
Wigilia 24 grudnia 2024
Msze Święte odprawione będą rano o godz. 6.45 i 7.30. Na Mszy Świętej roratniej będziemy modlić się w intencji ks. Adama naszego wikariusza w dniu jego imienin.
Kancelaria parafialna tego dnia będzie nieczynna.
O godz. 10.00 w kaplicy św. Jana Pawła II odbędzie się wigilia dla osób samotnych. Prosimy o przekazanie tego zaproszenia osobom samotnym z naszego sąsiedztwa oraz spotykanym często na naszym osiedlu bezdomnym i potrzebującym.
Przypominamy, że na terenie plebanii (obok wejścia do kancelarii w budynku starej kaplicy) znajduje się lodówka społeczna – można w niej umieścić nadmiar świątecznego jedzenia, a na pewno będzie wykorzystany przez osoby potrzebujące.
Zasiadając do wigilijnego stołu zadbajmy o katolicką oprawę tej szczególnej, rodzinnej wieczerzy. Zanim podzielimy się opłatkiem odczytajmy z Ewangelii fragment o narodzeniu Pana Jezusa, odmówmy wspólnie np. Modlitwę Pańską i wspomnijmy zmarłych, którzy kiedyś byli z nami przy wigilijnym stole.
Jest w moim Kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny, Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie, Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny, Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie. (Cyprian Kamil Norwid)
Uroczystość Bożego Narodzenia 25 grudnia 2024
Pasterka będzie odprawiona o północy (w nocy z 24 na 25 grudnia).
W uroczystość Bożego Narodzenia i w drugi dzień świąt Msze Święte według porządku niedzielnego.
„Jeżeli Pan Jezus mówi A, to chce, żeby powiedzieć B, Ci do samego końca cały alfabet. A jaki koniec? (…) Koniec jest święta miłość i święte zjednoczenie, w którym Pan Bóg oddaje wszystko swoje i Siebie, a dusza tak samo.”
„Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. (…) Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić.” (J 12, 46-47)
Nowy rok liturgiczny
Wraz z nastaniem Adwentu (1 grudnia 2024), rozpoczyna się nowy rok liturgiczny (2024/2025).
Zapraszamy na msze święte roratnie w dni powszednie od poniedziałku do soboty o godz. 6:45. Na roraty przychodźmy z lampionami.
W poniedziałki, środy i piątki po roratach zapraszamy dzieci na wspólne kakao i słodkie bułki.
Przed roratami, o 6:15 śpiewamy Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej.
Rekolekcje adwentowe
Trzydniowe rekolekcje rozpoczniemy w trzecią niedzielę adwentu – 15 grudnia. Będzie im przewodniczył ks. Mariusz Makowski – proboszcz parafii św. Marcina w Osmolinie (diec. łowicka).
Opłatki
Informujemy, że nikt z parafii nie otrzymał upoważnienia do indywidualnego roznoszenia opłatków. Wszyscy podszywający się pod roznoszących opłatki na terenie naszej parafii to oszuści. Opłatki oraz świece Caritas można będzie nabywać w kancelarii i zakrystii.
„Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi” (por. Ap 1, 5)
Uroczystość tę wprowadził do liturgii papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego.
Narodowe Święto Niepodległości jest najważniejszym polskim świętem narodowym. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po 123 latach niewoli było procesem stopniowym i wybór 11 listopada jest dość arbitralny. Uzasadnieniem może być zbiegnięcie się wydarzeń w Polsce z końcem I wojny światowej na świecie (tego samego dnia miała miejsce kapitulacja Niemiec na froncie zachodnim).
Warto pamiętać, że to 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną ( „Monitor Polski”, Dodatek nadzwyczajny, 7 października 1918, nr 168). 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej (będącej częścią zwierzchniej władzy państwowej) Józefowi Piłsudskiemu. Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich.
Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (Listopadowym 1830 i Styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Ogromną rolę w odzyskaniu niepodległości odegrał pierwszy marszałek Polski – Józef Piłsudski.
Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym w 1937 roku. Od roku 1939 do 1989 obchodzenie tego święta było zakazane. Po upadku rządów komunistycznych nabrało szczególnego znaczenia i jest dniem wolnym od pracy.
Miłość ojczyzny u świętego Brata Alberta
Życie św. Brata Alberta przypadło na trudny okres niewoli. Urodzony w r. 1845 przeżywa czasy, kiedy ojczyzna była podzielona przez trzech zaborców. Chmielowski, wychowany w rdzennie patriotycznej rodzinie szlacheckiej, dotkliwie odczuwał pęta niewoli rosyjskiej.
W czasie wybuchu powstania 1863 roku, jako 17-letni student Instytutu Rolniczo-Leśnego w Puławach, zaciąga się ochotniczo w szeregi walczących o wolność. Walczył pod dowództwem Frankowskiego, potem Langiewicza, a w końcu Chmieleńskiego. Odznaczał się męstwem, odwagą i zapałem. Podczas tragicznej bitwy pod Mełchowem w pobliżu Kielc, granat strzaskał mu nogę. Wykazał wówczas niezwykły heroizm, poddając się amputacji w bardzo prymitywnych warunkach, bez znieczulenia. Podczas operacji zagryzał w ustach cygaro. Jako pamiątka po powstaniu, pozostał mu do końca życia kikut lewej nogi. Początkowo nosił wygodną protezę, która mu nie przeszkadzała nawet w wyczynach sportowych. Gdy jednak potem przywdzieje zgrzebny habit tercjarski, protezę zamieni na prostą żelazną sztabę, sprawiającą mu wiele cierpienia.
Po nieudanym powstaniu, Adam Chmielowski wraz z grupą kolegów powstańców przeżywa kilkuletni pobyt na emigracji.
Zastanawiając się nad przyczyną upadku ojczyzny, dochodzi do wniosku, że u jego źródeł leży prywata, chciwość, egoizm, brak jedności narodowej. Pisze znamienne słowa:
„Tylko u stopni ołtarza można silnie związać łańcuch jedności narodowej i duchowego braterstwa, który rozrywa prywata i egoizm”.
To właśnie miłość do ojczyzny i troska o zdrowie moralne społeczeństwa przyczyni się do tego, że poświęci swój talent i całe życie służbie najbardziej wydziedziczonym i wykolejonym, by przez stwarzanie im ludzkich warunków i przez uczciwą pracę zarobkową ratować w nich godność ludzką i przywracać ich społeczeństwu.
Kochał ojczyznę do końca. Wierzył w jej powstanie. Krótko przed swoją śmiercią przepowiedział jej wolność, powtarzając dwukrotnie: „Polska będzie! Polska będzie!” Za ofiarną służbę ojczyźnie, Polska przyznała mu pośmiertnie „Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski”, a Kościół, poprzez kanonizację, postawił go w rzędzie Patronów Ojczyzny, jako przykład prawdziwie chrześcijańskiego patriotyzmu oraz jako Orędownika u Boga. (Źródło)
„Ojczyzna to wielki, zbiorowy obowiązek” (C.K.Norwid)
* * *
„Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.” (C.K.Norwid)
* * *
„Naród, który nie wierzy w wielkość i nie chce ludzi wielkich, kończy się. Trzeba wierzyć w swą wielkość i pragnąć jej.” (kard. Wyszyński)
* * *
„Na każdym kroku walczyć będziemy o to, aby Polska – Polską była! Aby w Polsce – po polsku się myślało!” (kard. Wyszyński)
* * *
„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu” (Jan Paweł II)
* * *
„Wolność stale trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać. Przychodzi jako dar, utrzymuje się, jako zmaganie. Dar i zmaganie wpisują się w karty ukryte, a przecież jawne. Całym sobą płacisz za wolność, więc to wolnością nazywaj, co możesz płacąc, ciągle na nowo posiadać. Tą zapłatą wchodzimy w historię i dotykamy jej epok. Którędy przebiega dział pokoleń między tymi co niedopłacili, a tymi co musieli nadpłacić? Po której jesteśmy stronie?” (Jan Paweł II)
* * *
„Gdy się modliłam za Polskę – usłyszałam te słowa: Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje.” (Dzienniczek św. s. Faustyny, 1732)
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaDowiedz się więcej o ciasteczkach
