Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku (świętowali oni Pięćdziesiątnicę – święto upamiętniające nadanie Tory Mojżeszowi 50 dni po wyjściu z niewoli egipskiej i święcie Paschy), wypełniając tym samym swoją obietnicę: „Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie” (J 15, 26). W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół, ożywiony Duchem Świętym, rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu wszystkim narodom.
Zielone Świątki, bo tak brzmi popularna nazwa dzisiejszej uroczystości, to jedno z najstarszych świąt Kościoła, obchodzone już w czasach apostolskich. Dzień ten posiadał wtedy praktycznie tę samą rangę, co uroczystość Paschy. W pierwszych wiekach w wigilię tego święta udzielano chrztu katechumenom. W średniowieczu istniał zwyczaj rzucania z sufitu kościoła, w trakcie odprawiania Mszy świętej, róż i innych kwiatów symbolizujących dary Ducha Świętego. W bazylikach i katedrach w czasie uroczystości wypuszczano z klatek gołębie: symbol Ducha Świętego.
Kościół przypomina, że Pięćdziesiątnica jest wypełnieniem i zakończeniem Świąt Paschalnych. Duch Święty – Nowe Życie w Chrystusie – był celem całej działalności Chrystusa. Zgodnie z obietnicą, po wywyższeniu Chrystusa na drzewie krzyża, gdy dostęp do Ojca został otwarty, a dziecięctwo Boże stało się rzeczywistością, posłany zostaje Duch Ojca i Syna, by prowadził dalej dzieło Jezusa.
W uroczystość Zesłania Ducha Świętego za pobożne i publiczne odmówienie całego hymnu: „O Stworzycielu Duchu, przyjdź…” można dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami.
Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku (J 15, 26-27) – tak powiedział Pan Jezus o Duchu Świętym. Czasem zapominamy o tym, że mamy świadczyć o Jezusie i o tym, że ci, którzy na nas patrzą, powinni widzieć w nas ludzi żyjących Ewangelią świętą. Kiedy indziej znów pamiętamy, że mamy świadczyć, ale wydaje się nam, że wszystko zależy od nas, od naszej świętości, od naszej modlitwy zależy nawrócenie drugiego człowieka, jego rozwój wewnętrzny; albo myślimy, że jesteśmy tak dobrzy, że nawracamy, albo tak źli, że odstraszamy ludzi. Tymczasem Jezus powiedział do Apostołów: Duch Święty będzie świadczył o Mnie, a potem dopiero, na drugim miejscu wy będziecie świadczyć. Przecież tak często mylimy się ucząc ludzi, prowadząc ich do Boga. Duch Święty decyduje o wewnętrznym rozwoju człowieka. My nieraz nic nie rozumiemy, gdy tymczasem Bóg czeka na grzesznika bardzo długo i wcale się na niego nie gniewa, bo on musi przeżyć swoje piekło niewiary, czy piekło cierpienia. * * * Kto nagle budzi w nas uczucie żalu za grzechy? Kto podpowiada, że trzeba rzucić wszystko i iść za Jezusem? Kto budzi w nas święte powołanie? Kto pomaga nam modlić się modlitwą większą od naszej modlitwy? Kto sprawia, że na dnie naszej duszy nie ma zupełnej pustki, niesamowitych demonów, tysiąca masek, jakie stale przybieramy, lecz tęsknota za Bogiem, prawdą, miłością, która przeprowadza nawet przez śmierć? Czy uświadamiamy sobie, że chociaż wciąż jakieś złe ręce szarpią nas i wylewają na nas pomyje, jest gdzieś, w głębi nas, przedziwna Moc? To Duch Święty, który nas niesie i wciąż przypomina Boga. Duch Święty, który modli się z nami i w naszej intencji.
Święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła (20 maja 2012 r.)
Podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej 15 maja 2013 r. nadano tytuły Honorowego Obywatelstwa Miasta Łodzi oraz przyznano Nagrody Miasta Łodzi i odznaki Za Zasługi dla Miasta Łodzi.
Honorowe obywatelstwa Łodzi otrzymali: prof. Jan Krysiński, prof. Stanisław Liszewski, Michał Urbaniak oraz zaprzyjaźniony z naszą parafią znany tenor – p. Dariusz Stachura.
Przewodniczący Rady Miejskiej w Łodzi Tomasz Kacprzak wraz ze swoimi zastępcami uhonorował odznakami za działalność na rzecz miasta, godną szczególnego uznania, kilkanaście osób, w tym naszą Parafiankę – p. Teresę Kordus oraz naszego Księdza Proboszcza Zygmunta Łukomskiego.
Wniebowstąpienie Pańskie, przypada 40 dni po Zmartwychwstaniu Pańskim. W Polsce uroczystość tę (zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów) od 2004 r. obchodzimy w VII Niedzielę Wielkanocną. Więcej
„Marzenie o wiecznej szczęśliwości towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Najpierw jest ono domeną wyłącznie wybranych, bogów, ale już Platon pisze o nieśmiertelności, karze dla złych i nagrodzie dla dobrych. Jak wygląda Niebo, w które wierzą chrześcijanie? – tłumaczy ks. Waldemar Kulbat.” (Źródło: Archidiecezja Łódzka – ŁG, Radio Plus Łódź)
„W Ziarnie niezwykli goście. Znany reżyser Krzysztof Zanussi opowie o filmie „Brat naszego Boga” opowiadającym o życiu św. brata Alberta Chmielowskiego, którego był reżyserem. A aktorka Olga Bończyk udzieli dzieciom lekcji malarstwa. Wszystko to przy okazji rozmowy o życiu Adama Chmielowskiego, który był dobrze zapowiadającym się malarzem. Nawet to, że w Powstaniu Styczniowym, w wieku 18 lat stracił nogę nie przeszkodziło mu w wyjeździe do Paryża i Monachium, żeby uczyć się malarstwa. Ale sztuka Adamowi nie wystarczała. Został więc bratem Albertem. Swoje obrazy sprzedał, by móc pomagać biednym. Swoje życiowe powołanie odnalazł w zakładanych przez siebie przytułkach dla bezdomnych i chorych. Mówił, że trzeba być dobrym jak chleb. I taki właśnie był.”
Tegoroczne hasło: „Powołania znakiem nadziei opartej na wierze”
„Pragniemy w tym szczególnym czasie tygodnia modlitw o powołania złożyć dziękczynienie za niepojęty dar Bożej łaskawości, jaki jest wpisany w każde ludzkie powołanie. To w nim wyraża się ogrom Bożej miłości, jaka leży u podstaw ludzkich wyborów, szacunku dla odwiecznego Bożego dobra i obietnicy zwycięskiej mocy Ducha Świętego – podkreśla bp Marek Solarczyk, delegat Episkopatu ds. powołań”.
Parafia św. Alberta Chmielowskiego w Łodzi. Relacja z pielgrzymko-wycieczki do Warszawy ze zwiedzaniem kościoła św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, najstarszych fragmentów cmentarza na Starych Powązkach, Starego Miasta i Zamku Królewskiego.
„Tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.” (Iz 55, 11)
Szczególnie w tym tygodniu zachęcamy do:
włączenia się do którejś z parafialnych wspólnot – większość grup w swej formacji wiele czasu poświęca na dzielenie się Słowem Bożym (m.in. Neokatechumenat, Odnowa w Duchu Świętym, Ruch Światło-Życie, Spotkania wtorkowo-czwartkowe)
pochylenia się nad komentarzami do czytań z danego dnia – ich obszerny wybór znajdziemy w kolumnie z prawej strony (są to zarówno materiały do czytania, jak i w wersji audio i video)
odwiedzenia zakładki Do pobrania – skąd ściągnąć można nie tylko Biblię w wersji elektronicznej, ale i grę komputerową (uwaga: wciąga!)
Życzenia Księdza Arcybiskupa Metropolity do Archidiecezjan na Święta Wielkanocne 2013 roku
Umiłowani Archidiecezjanie!
Ewangelia liturgii poranka wielkanocnego mówi nam o grobie Chrystusa, do którego biegli Apostołowie Piotr i Jan – grobie, który okazał się pusty. To był początek ich wiary w Chrystusa – ostatecznego Zwycięzcę śmierci, piekła i szatana. To był też początek Kościoła, który – jak pisze Benedykt XVI – „<>, głosząc krzyż i śmierć Pana, aż przyjdzie (por. 1 Kor 11, 26). Mocą zaś zmartwychwstałego Pana krzepi się, aby swoje utrapienia i trudności, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, przezwyciężać cierpliwością i miłością, a Jego misterium, choć pod osłoną, wiernie przecież objawiać w świecie, dopóki się ono na koniec nie ujawni w pełnym świetle» (Benedykt XVI, Porta fidei, 6).
Drodzy Siostry i Bracia!
Dzieląc się z Wami paschalną radością, życzę Wam z całego serca, abyście każdego dnia odkrywali głębię i wielkość waszego chrześcijańskiego powołania. Niech przyjmuje ono postać ciągłego, odważnego nawracania się. Niech będzie ono pełnym zachwytu odkrywaniem wartości i piękna ludzkiego życia. Niech nie zabraknie wam męstwa w bronieniu go od chwili poczęcia do momentu naturalnej śmierci. Niech Zmartwychwstały Pan będzie nieustannie Waszą mocą i pokojem.
Zapewniając o modlitwie w intencji Was wszystkich, udzielam z serca pasterskiego błogosławieństwa
+ Marek Jędraszewski Arcybiskup Metropolita Łódzki
Łódź, dnia 18 marca 2013 roku
https://youtube.com/watch?v=HPV9wlc0d6o%3Frel%3D0
Wielki Tydzień
Podczas Wielkiego Tygodnia Kościół celebruje paschalne tajemnice zbawienia: dzieło odkupienia człowieka i uwielbienia Boga dokonane przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa Pana. On umierając przezwyciężył śmierć i zmartwychwstając przywrócił nam życie.
Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową Męki Pańskiej, rozciąga się na dni od poniedziałku do czwartku i osiąga swój szczyt w celebracjach Triduum Paschalnego. Natomiast Wigilia Paschalna, Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego i jej Oktawa są apogeum radości człowieka odkupionego, który uroczyście świętuje swoje odkupienie.
Obchód liturgiczny rozpoczynający się w Wielki Czwartek wieczorem, a kończący się nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Msza święta wielkoczwartkowa przywołuje na pamięć Ostatnią Wieczerzę i ustanowienie Najświętszego Sakramentu przez Chrystusa. Jest to również dzień poświęcony kapłanom.
W Wielki Piątek po odczytaniu opisu Męki Pańskiej według św. Jana, po specjalnych modlitwach w intencji całego świata i po adoracji Krzyża następuje Missa praesanctificatorum (łac. „Msza darów uprzednio konsekrowanych”), podczas której nie ma konsekracji, ale podczas Komunii św. rozdaje się uprzednio konsekrowane Hostie.
W Wielką Sobotę po zachodzie słońca podczas Wigilii Wielkanocnej uroczyście się obchodzi wspomnienie zmartwychwstania Chrystusa oraz nasze zanurzenie w Jego śmierci i zmartwychwstaniu przez chrzest. Liturgia światła i poświęcenia paschału wprowadza w cały ciąg czytań biblijnych, które zbierają w jedno dzieje zbawienia od chwili stworzenia świata po zmartwychwstanie Jezusa; zanim zostanie odprawiona Msza święta, następuje chrzest katechumenów i cała wspólnota — nawet jeżeli sakrament chrztu nie był sprawowany — odnawia przyrzeczenia chrzcielne. (Źródło)
Wielki Czwartek – pobożne odmówienie (śpiew) modlitwy „Przed tak wielkim Sakramentem” podczas liturgii Wieczerzy Pańskiej po Mszy świętej
Wielki Piątek – adoracja i ucałowanie Krzyża w trakcie liturgii Męki Pańskiej
Wielki Piątek – odmówienie modlitwy „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu” po Komunii świętej przed obrazem Jezusa Chrystusa
Wigilia Paschalna – odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych podczas liturgii Wigilii Paschalnej w Wielką Noc
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – przyjęcie błogosławieństwa udzielanego przez Papieża Urbi et Orbi (Miastu i Światu) – choćby tylko przez radio lub telewizję
Adoracja Najświętszego Sakramentu przez co najmniej pół godziny
Pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele
O Boski Zbawicielu, Jezu Chryste, który powierzyłeś kapłanom, jako Twoim zastępcom, całe dzieło odkupienia, ratowania i uświęcania świata, ofiaruję Ci wszystkie modlitwy, prace, radości, ofiary i cierpienia dnia dzisiejszego, przez ręce Twojej Przenajświętszej Matki, w intencji uświęcenia kapłanów i kandydatów do stanu kapłańskiego.Daj nam kapłanów prawdziwie świętych, pałających ogniem Twej Boskiej miłości, którzy by szukali jedynie Twojej większej czci i zbawienia naszych dusz. Strzeż ich od niebezpieczeństw duszy i ciała, szczególnie zaś chroń ich przed tym, co zagraża ich cnocie i obniża w nich ideał świętości kapłańskiej.A Ty, Maryjo, dobra Matko kapłanów, ochraniaj ich w niebezpieczeństwach ich świętego powołania i przyprowadź do Dobrego Pasterza także tych biednych kapłanów, którzy zbłądzili i sprzeniewierzyli się przyjętym na siebie obowiązkom. Amen.Zdjęcia 2012
Ks. Jan Twardowski * * *
Byłem kiedyś na prymicji, czyli pierwszej Mszy świętej, odprawionej przez młodego księdza, i pomyślałem sobie, jak trudno być księdzem…
Jak ksiądz ma połataną sutannę, mówią: – Jaki nieporządny! Jak ma piękną i nową, zastanawiają się: – Za co on ją kupił? Jak ksiądz jest przystojny, mówią: – Zmarnuje się chłopaczysko! Jak jest brzydki: – Co?! To już takie łamagi święcą na księży? Jak mówi długie kazania, mówią: – Zamęczy nas! Jak mówi krótkie: – Nieprzygotowany! Jak jest młody, mówią: – Za młody! Nie ma doświadczenia! Grzech machnie ogonem i przewróci się. Jak jest stary: – No tak, święty, bo stary. Grzechy same od niego pouciekały.
Trudno być księdzem, dlatego ksiądz odwraca się czasem do ludzi plecami, żeby nie widzieli jak płacze, kiedy podnosi ukrytego Pana Jezusa w swoich rękach.
Wielki Piątek
W tym dniu obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły. Oznacza to, że: – osoby od 14 roku życia do końca życia zobowiązane są do wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych – osoby od 18 do 60 roku życia zobowiązane są do postu ilościowego – czyli tylko jeden posiłek w ciągu dnia ma być posiłkiem do syta (nie ma prawnego ograniczenia co do ilości lekkich posiłków, jedynie zwyczajowo wspomina się o dwóch) (źródło: Kodeks Prawa Kanonicznego 1249-1253)
„Milowy krok na drodze wiary” (Ks. Andrzej Adamski)
