 | Prawdę o Wniebowzięciu NMP ogłosił jako dogmat wiary papież Pius XII 1 listopada 1950 r. w Konstytucji apostolskiej “Munificentissimus Deus”:“…powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” (Breviarium fidei VI, 105) O Wniebowzięciu NMP (brewiarz.pl) O Wniebowzięciu NMP (wiara.pl) Nagrania z Uroczystości na Jasnej Górze |
Kluczowym sformułowaniem dla zrozumienia definicji dogmatycznej, a więc i treści uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, jest określenie: „z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały”.
Za pomocą pojęć „niebieska chwała”, „niebo” określamy zwykle stan PEŁNI ZBAWIENIA, w którym człowiek znajduje się w doskonałej jedności z Bogiem. Nie możemy go osiągnąć o własnych siłach. Jest darem Boga, który otrzymujemy dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa.
Stan „nieba” możliwy jest dopiero w przyszłym życiu – za życia ziemskiego bowiem jesteśmy zbyt uwikłani w zło i grzech, by go osiągnąć.
To przyszłe życie realizuje się w dwóch etapach albo formach.
Pierwszy dotyczy naszego wymiaru duchowego – DUSZY – i rozgrywa się po śmierci ciała. Już w nim, przez konfrontację z Bogiem którą nazywamy sądem szczegółowym, decyduje się ostateczny los człowieka (stan nieba albo piekła).
Etap drugi otworzy się dla wszystkich na końcu czasów, kiedy Chrystus powróci w chwale i nastąpi powszechne zmartwychwstanie ciał.
Zatem wyznając, że Maryja została wzięta do nieba z ciałem i duszą, wyznajemy, iż jej przypadek jest wyjątkowy. Maryja „omija” bowiem pierwszy etap, w którym jedynie wymiar duchowy człowieka przeżywa pełnię jedności z Bogiem, a ciało oczekuje na zmartwychwstanie. Maryja od razu uczestniczy w chwale zmartwychwstania, które ma się dokonać na końcu czasów.
WNIEBOWZIĘCIE Maryi niejako potwierdza, iż zbawienie, darowane człowiekowi przez Chrystusa, jest skuteczne. Wniebowzięcie Maryi ukazuje nam zatem kierunek, w którym zmierzamy i powinniśmy zmierzać. Zmierzamy – bo Bóg pragnie wspólnoty z nami, a więc pragnie także naszego „wniebowzięcia”.
Dziś może trudniej jest głosić nadzieję zmartwychwstania i królestwa Bożego, bo wydaje się to sprzeczne z nowoczesną wizją świata. Ale ten nowoczesny świat tak samo potrzebuje nadziei.
Wierząc w zmartwychwstanie ciał, to nie jest tylko kwestia doktryny, którą UZNAJEMY i głosimy. Żeby nie była to u nas wiara pusta i jałowa, musimy zabiegać o to, by ciała nasze już teraz były świątyniami Ducha Świętego. Już teraz musimy pracować nad przywróceniem naszym ciałom godności. Rzecz jasna tylko w Chrystusie i tylko dzięki Jego łasce ta nasza praca może być skuteczna.
Wniebowzięcie, zbawienie duszy i ciała było logicznym uwieńczeniem macierzyństwa Maryi i jej oddania Bogu. Zarazem jest dla nas znakiem nadziei, że my wszyscy, którzy staramy się iść przez życie, wierząc w godność naszych ciał oraz w przyszłe ich zmartwychwstanie – rzeczywiście zmartwychwstania dostąpimy.
Przecież naszym Panem jest Jezus, który za nas umarł i zmartwychwstał. On z pewnością ma moc i wolę przekształcić nasze poniżone ciało na podobne do swego chwalebnego Ciała.
ks. Andrzej Kluska
(wakacyjnie posługujący w naszej parafii)